دانلود مقاله مقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با د
دانلود مقاله مقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور فایل ورد (word) دارای 8 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد دانلود مقاله مقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور فایل ورد (word) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله مقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن دانلود مقاله مقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور فایل ورد (word) :
دانلود مقاله مقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور فایل ورد (word) که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان 1389 در فصلنامه پژوهشی خون از صفحه 227 تا 234 منتشر شده است.
نام: مقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور
این مقاله دارای 8 صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دفروکسامین
مقاله دفریپرون
مقاله تالاسمی ماژور
مقاله حجم ضربه ای بطنی
مقاله فریتین
چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: اضافه بار آهن به ویژه در قلب، مهم ترین علت مرگ و میر بیماران تالاسمی ماژور می باشد. شلاتورتراپی یکی از روش های درمانی مهم این بیماران است. این مطالعه به منظور مقایسه اثرات درمان ترکیبی دفروکسامین با دفریپرون و دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور استان مازندران انجام شد.
مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، بیماران تالاسمی ماژور با فریتین سرم بیش از 3000ng/ml به دو گروه تقسیم و از نظر سن، جنس، فریتین سرم و LVEF همسان سازی شدند. به گروه اول دفروکسامین به تنهایی و به گروه دوم ترکیبی از دفریپرون و دفروکسامین داده شد. بیماران هر ماه معاینه فیزیکی شده و فریتین سرم، متوسط هموگلوبین،AST، ALT و LVEF از 6 ماه قبل از مطالعه و سپس در هر مراجعه اندازه گیری و ثبت شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t و کای‌دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: 50 بیمار در هر گروه در مدت62 ± 285 ماه پی‌گیری شدند. فریتین سرم در گروه های دفروکسامین و ترکیبی به ترتیب 1400±4100 ng/ml و 1700±4500 ng/ml در طی 6 ماه قبل از شروع مطالعه بود که به ترتیب به ng/ml 2200 ± 4600 و 1400 ± 3800ng/ml در پایان درمان کاهش یافت .(p<0.05) فقط 3 بیمار مبتلا به لوکوپنی قابل برگشت و 10 بیمار دچار حالت تهوع در گروه درمان ترکیبی شدند.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی، دارای اثر بهتری در کاهش فریتین سرم است. به علاوه می تواند LVEF را بهبود بخشد.
کلمات کلیدی:
